Adiviñas

Adiviñas recollidas do libro de Antón Cortizas titulado "Adiviña esta adiviña", Ed. Galaxia

 

A unha vella moi engurradiña

tapáronlle o cu cunha tranquiña.

Adiviña se tes tempo,

cal é a herba que ven os cegos?                             

Ben cocida,

ben asada,                                              

ben no pote                                                 

fermentada.                               

 

Brúa no alto dos outeiros

e abanea os castiñeiros.                         

Cen e cen fillos ten

e a todos con leite os mantén.               

Moitas damas nun curral,

todas cantan un cantar,                  

todas bailan por igual.                           

Longa longarela,

ten uns dentes

coma unha serra.                       

Cal é a ave que ten la

coma se fose unha ovella,

mais nin bea nin peteira,

nin cousa que se pareza.                         

Toda a miña pasa

entre o verde e o marrón,

e cando chega o outono

son unha festa de cor.                         

Chega o Samaín

 

 

Era unha vez unha pantasma

pequena, mirrada e feúcha

que por riba tiña asma.

 

Asustar nenos quería                                      

para gañar confianza,

fose noite ou fose día.

 

Esperaba o momento xusto

agochándose no armario

e …zas!, así daba o susto.

 

Pero non había xeito.

Por unha cousa ou por outra

fracasaba no seu intento.

 

Ai, pantasma, pantasmuna!

Todo o mundo se ría

da súa escasa fortuna.

 

Non era que non o intentaba

_ que ela o facía a conciencia_,

só que nunca o lograba.

                                               Rafa Villar: Acuarelas, Ed. Galaxia

 

A POMBIÑA BRANCA

A POMBIÑA BRANCA

QUERÍA IR Á ESCOLA.

MERCOU CATRO LIBROS,

UN LAPIS E GOMA.

A POMBIÑA BRANCA

XA SABE SUMAR,

O LIBRO DAS LETRAS

DENDE O PÉ AO PA.

A BRANCA POMBIÑA,

A BRANCA, REBRANCA,

A QUE BRINCA E CANTA,

NON SABE VOAR.

¡AI, SE ME APRENDERA!

                Gloria Sánchez

   

HEICHE CONTAR

HEICHE CONTAR UN CONTO MOI LINDO

QUE NON TEN FINAL, TAMPOUCO PRINCIPIO.

HEICHE CONTAR UN CONTO DE RISA:

ESTA ERA UNHA VEZ UN REI SEN CAMISA.

HEICHE CONTAR UN CONTO DE MEDO:

O DUNHA CAVEIRA QUE NON TIÑA PELO.

HEICHE CONTAR UN CONTO DE VERAS:

POR MOITO QUE PENSO NON SEI CÓMO ERA.

HEICHE CONTAR O CONTO DA BESTA,

QUE MESMO REMATA ASÍ COMO EMPEZA.

HEICHE CONTAR O CONTO DOS MARES,

¡CARAINAS, NON DIGAS QUE TI NON O SABES!

HEICHE CONTAR UN CONTO MOI GORDO,

AGORA NON PODO PORQUE NON ME ACORDO.

HEICHE CONTAR UN CONTO SEN PRÉSAS

QUE NUNCA SE ACABA NIN NUNCA COMEZA

HEICHE CONTAR, ¿QUE CHE CONTAREI?

UN CONTO MOI LINDO QUE AÍNDA NON SEI.

ANTÓN CORTIZAS.
 CONTOS DE VENTO E DE NUNCA ACABAR.
 Ed.  Galaxia Árbore.