NASÍN CANDO AS PRANTAS NASEN

Nasín cando as prantas nasen,
no mes das froles nasín,
nuha alborada mainiña,
nunha alborada de abril.
Por eso me chaman Rosa,
mais a do triste sorrir,
con espiñas para todos,
sin ningunha para ti.
Des que te quixen, ingrato,
todo acabou para min,
que eras para min todo,
miña groria ,meu vivir.
........................................
........................................
O meu corazón che mando
cunha chave para o abrir,
nin eu teño máis que darche,
nin ti máis que me pedir.
"CANTARES GALLEGOS"

ROSALÍA DE CASTRO."Escolma poética".ED Factoría K de libros.